Kategorio: Ĉiutaga vivo

Mi revenis hejmen. Nun mi povas facile aliri al la Interreto.
Dum la lasta semajno mi vivis preskaŭ sen retkonekto (krom afiŝado de ĉi tiu blogo kaj ricevo de retpoŝto). Mi sentis grandan maloportunon, kiam mi ekdeziris esplori ion nekonatan.

Japanoj kutime manĝas kuiritan rizon en ĉiu manĝo. Ĉiutage ni kuiras rizon por tiutagaj manĝoj.
Jam de jaroj en superbazaro oni vendas pakaĵojn de kuirita rizo. Ordinare kuirita rizo putras post kelkaj tagoj. Sed bona hermetika pakaĵo konservas kuiritan rizon dum pli ol duonjaro. Ĝia gusto estas ne malbona. Oportuna varo por neordinara okazo.

Hodiaŭ, kiam mi ripozis sur sofo en koridoro, erarflugis unu herboverda fadenlibelo. Ĝi malrapide alflugis al mi kaj, je mia miro, eksidis sur mia fingro de la dekstra mano metita sur seĝobrako.
Mi ja ĝojis kaj estis feliĉa.

Por bona dormo, grava estas bona kapkuseno konforma al la uzanto. Dum vojaĝado oni estas feliĉa, kiam oni renkontas ĝustan kapkusenon.
Miaokaze la nuna kapkuseno estas iom pli maldika kaj pli mola ol mia kutima. Tial mi ne bone dormis hieraŭ nokte.

Jam de tri tagoj pluvegas en mia regiono kaj ĉirkaŭoj. La cuja fronto, staranta sur Cuŝima Markolo, viglas pro malvarma aermaso alvenanta el la kontinento, kaj kaŭzas pluvegon.
La loka meteologia observatorio proklamis alarmon pri pluvego kaj inundo en la tuta gubernio. Nun en malfrua vespero la pluvo malintensiĝis, sed oni prognozas, ke pluvego daŭros ĝis morgaŭa mateno.

Frumatene en lito mi ekpensis pri bona temo por mia blogo. Mi primeditis la temon dum iom da tempo. Kaj mi decidis, ke mi bone memoru ĝin por poste verki artikolon. Tamen ĉio ĉi okazis ŝajne en mia sonĝo. Post vekiĝo mi tute ne memoris, kio estas la ideo. Tre bedaŭrinde!

La distrikta meteologia observatorio anoncis, ke la pluvsezono verŝajne komenciĝis hodiaŭ. Tio ĉi estas 5 tagojn pli malfrua ol la ordinaraj jaroj. Daŭros humide kaj ŝvite varmaj tagoj dum unu monato.
Veterprognozistoj antaŭdiras, ke de la hodiaŭa nokto ĝis la postmorgaŭa mateno pluvos intense kun intermitoj.
Japanaj esperantistoj nomas la pluvsezonon “cujo” ofte en poezio.

Hodiaŭ estis vendokampanjo de loka konsumkooperativo. Oni ofertis diversajn varojn kun rabatitaj prezoj. Kaj aldone lotado plurfoja laŭ aĉetita sumo.
Antaŭ jaroj mia edzino gajnis per la lotado aĉetkuponon por 3000 enoj (ĉ. 18 eŭroj). Ŝi esperis ankaŭ ĉi-foje gajni bonan lotaĵon.
Sed bedaŭrinde, kontraŭ ŝia espero, la rezulto estis ĉiufoje la plej malalta premio, saketo da sapopulvoro. Do ŝi gajnis kvin saketojn da sapopulvoro. Nun ŝi estas iom malgaja.

Hodiaŭ mi kaj mia edzino vizitis muzeon, kie oni okazigas ekspozicion pri Inkaa, Majaa kaj Azteka Civilizacioj. Ni rigardis diversajn interesajn objektojn: maskoj el jado, kolorigitaj argilaĵoj kun dia figuro aŭ bildo, ŝtonaj skulptaĵoj pri dio aŭ batalanto, oraj akcesoraĵoj, mumioj, ktp.
Oni eksponas ankaŭ miniaturan modelon de la ruino Maĉupikĉuo, kiu situas sur montosupro alta je 2280 m. Laŭ studoj de arkeologoj, siatempe tie oni kulturis kampojn, kies rikoltaĵoj ŝajnas oferitaj al dioj. Nu, mi havas unu demandon, kiamaniere oni stabile akvumis la kampojn sur la montosupro. Ŝajnas al mi, ke estas malfacile akiri akvon sur montosupro. Ĉu oni havis eksterordinare abundan pluvon?

Sekvas varmaj tagoj. Hodiaŭ la maksimuma temperaturo estis 28,2 celsigradoj kaj la minimuma 16,7 celsigradoj. Posttagmeze, sidante antaŭ skribotablo, mi ŝvitis, kvankam fenestroj de la ĉambro estis malfermitaj.
Kiel mi jam skribis, en Japanio oni difinas, ke tago, kies maksimuma temperaturo superas 25 celsigradojn, estas somera tago. Ne rimarkite printempo estas jam for. Nun pli kaj pli somero vigliĝas.