alaŭdo kantas —
sur kampo lumoplena
jen tomboŝtono
Kategorio: Hajko
la homa raso
la homa raso —
sur Marso iam estis
printempa maro
preskaŭ rampante
preskaŭ rampante,
papilio flirtas for
trans la tegmenton
jen kolzaj floroj
jen kolzaj floroj,
trans kiuj ŝvebas granda
kosmostacio
Hajko kaj tranĉiteco
Ekzistas ne malmultaj hajkoverkantoj en Esperanto. Tamen iliaj komprenoj pri tio, kio estas hajko, estas malsamaj. Unuj verkas hajkojn kun sezoneco, sed aliaj ne. Kelkaj opinias, ke hajko estas simple mallonga poemo kun fiksita formo, sed kelkaj opinias, ke ne. Unu sola komuna kompreno pri esperanta hajko estas tio, ke ĝi konsistas el 5, 7, 5 sume 17 silaboj en tri linioj.
Mi pensas, ke hajko estas poemo en vasta senco. Sed hajko ne estas poemo en la senco, ke ĝi sekvas la tradician okcidentan poemteorion. La esenco de hajko konsistas en ĝia tranĉiteco. Hajko eltranĉas momentan figuron el la mondo.
Mi volas montri ĉi tion per miaj verkoj ĝisnunaj kaj denunaj. Estas ekzamenenda, ĉu mi vere sukcesis montri tion per miaj verkoj. Do kritikantoj estas bezonataj.
printempa koto
printempa koto —
transsalte kaj trapaŝe
hobitoj iras
birdkantoj plenas
birdkantoj plenas —
inter ili kviete
la blua birdo
plena de faltoj
plena de faltoj
mano ricevas certe
la mortateston
cinabroruĝo
cinabroruĝo
stampite ĵus malseka —
printempa tondro
trans distancego
trans distancego
veninte, sur ĉielo
gruoj facilas