Kategorio: Hajko

    heroldas cujon
    sur ŝtofo pantalona
    fajnaj katharoj

******
Baldaŭ komenciĝos pluvsezono en mia regiono.

Amuze. Estas ja fakto, ke arteca verko donas inspiron al spektantoj. Vidante la foton de Ora Mezo (ĉi tie), mi umis jenan hajkon.

    serĉas mi spuron
    de Elinjo-fingreto —
    brilas la vento

Inspirite de la foto ĉe Ora Mezo (ĉi tie):

    kapetoj ridas
    en la infanĝardeno
    aroma vento

Vidante la belan foton pri verdaĵo ĉe Ora Mezo, mi tuj rememoris jenan hajkon de Baŝoo.

    Ho, kia sankta!
    Tra freŝverdaj folioj
    la suna lumo.
    – – – – – – – – tradukita de Vastalto

La japana originalo estas:
あらたうと青葉若葉の日の光
Ara touto aoba ŭakaba-no hi-no hikari

    malvoj en poto —
    peniko plentrempita
    en hela akvo

    verdaj folioj —
    kapjesas kompreneme
    la aŭskultanto

*****
Hodiaŭ mi prelegis pri esperanta hajko en la 82-a Kongreso de Esperantistoj en Kjuŝu. Reago de la aŭskultantoj estis pli-malpli bona, mi pensas.

    ŝtona ŝtuparo
    grimpas inter ŝtonmuroj —
    ho, verda pluvo

    per trifolioj
    jam katenon koloran
    knabino plektas

    jam unu jaro —
    brilas tomboŝtono en
    lumo printempa

Jen estas hajko de NAGATA Kooi [永田耕衣/NAGATA Kōi] (1900—1997).

    Tiu soleco
    estas somera maro.
    Ja du piedoj.
    – – – – – – – – tradukita de Vastalto

La japana originalo estas:
    寂しきは夏の海なり足二本
    Sabiŝiki ŭa nacu-no umi nari, aŝi ni-hon.

Li estis fiere sendependa hajkisto, kiu celis propran belon kaj poezion. Sezonvorto en lia hajko prenas siaspecan tonon.