Kategorio: Hajko

    kelktagoj restas —
    haste tien kaj reen
    homoj kaj korvoj

******
Ĉi-jare restas nur kelkaj tagoj. Ni devas fari multon por bonvenigi la novan jaron.

    mano en mano
    patrino kaj infano —
    kristnaska kuko

———
Plimulto de japanoj ne estas kristanoj. Sed ili ja ŝatas frandi kristnaskan kukon kaj infanoj atendas donacon de Sankta Nikolao.

    nuda branĉaro
    sur ĉielo vitreca
    alglaciiĝas

    flagras vaporo,
    odoro kaj humoro —
    odena poto

———
odeno = speco de japanaj mikspotoj, konsistanta el diversaj ingrediencoj (fritita tohuo, amorfofalaĵo, kolokasio, boligita ovo, rafano, fiŝpastaĵo ktp laŭplaĉe) en buljono el bonitaĵo, laminario kaj sojo; preferata precipe en vintro.

    estas en ordo
    nenihava trankvilo —
    vintra rizkampo

    nigra asfalto —
    jen unuj sur aliajn
    buntaj folioj

    vintra sereno —
    afero komplikita
    baldaŭ solviĝos

MASAKI Juuko[正木ゆう子/MASAKI Yuko] (1952— ) estas japana moderna hajkisto. Mi ŝatas ŝian sekan lirikismon.

    Akva terglobo.
    Kun iom da distanco,
    printempa luno.
    – – – – – – – – tradukita de Vastalto

Homo sur la tero rigardas la belan printempan lunon. Sed per la vortoj “iom da distanco”, la aŭtoro prezentas grandan kosman scenon, en kiu la terglobo kun la luno rivoluas ĉirkaŭ la suno. Ĉiutaga sceno saltas al kosma vizio. Bela tranĉo kaj granda salto!

Jen la japana originalo:
    水の地球すこしはなれて春の月
    Mizu-no ĉikjuu, sukoŝi hanare-te haru-no cuki.

    velkiga vento —
    ĉie ŝuoj stumbladas
    per sekaj sonoj

    ginko maljuna
    pike al firmamento —
    rotacias tero