Kategorio: Hajko

    vespero varma…
    furzocimo ĵetita
    en dormoĉambron

    luman folion
    mordas raŭpo senhalte…
    vento tra arbo

    verdaj folioj…
    satiĝon ne atingas
    mordanta raŭpo

    plene nigra tra
    vitro… sakurpetalo
    sur la manplato

    junaj folioj …
    elmeti la vizaĝon
    al ventoblovo

    trabon batanta
    martelo sonas milde ―
    printempa pluvo

    cirkoklaŭno ek
    svingas trapezon alten ―
    printempa luno

Tranĉo en hajko estas rimedo por vastigi esprimpovon de la poemeto. Per tranĉo oni apartigas unu hajkon en du partojn kaj povas eldiri du malsamajn temojn samtempe. Kombinado de tiuj ĉi du partoj (temoj) donas al legantoj novan, pli vastan mondorigardon, kio estas la sekreto de hajko.

Tri gravaj elementoj de hajko estas unue fiksformo de 5, 7, 5-silaboj, due sezonvorto, kaj trie tranĉiteco. Rimoj estas malnecesaj en hajko.
Tranĉiteco estas kondiĉo al bona hajko. Oni metas tranĉon ĝenerale fine de unu el tri versoj. En la japana hajko oni uzas por tranĉo specialajn vorterojn (ja, kana, keri ktp). En Esperanta hajko oni uzas por tranĉo strekon (—), tripunkton (…), punkton(.), punktokomon (;) ktp.
Komencantaj hajkoverkantoj kaj en Esperanto kaj en la japana ne rimarkas, ke oni bezonas meti tranĉon en hajko.

    vapore mola
    nigra humo en potoj…
    printempa pluvo