Mia revo

Estas jam la dua tagdeko de decembro, la lasta monato de la jaro. Bladaŭ venos la nova jaro.
Mi havas revon por la nova jaro. Tio estas lingva metiejo por esperantaj tradukistoj kaj verkistoj en la japanlingva kampo. Temas pri kolektivo precipe de japanaj esperantistoj, kiuj deziras okupiĝi aŭ efektive okupiĝas pri tradukado inter Esperanto kaj la japana lingvo aŭ verkado en Esperanto.
Ekzistas seminarioj kaj kongresoj por ĝenerala uzado kaj lernado. Sed ili evidente ne sufiĉas por trejni meznivelajn tradukistojn kaj verkistojn en Esperanto.
Nunaj tradukantoj kaj verkantoj spontane sin trejnas pri sia lingva arto dissemite en apartaj lokoj. Se ili kolektiĝos kaj povos reciproke trejniĝi, ili povos multe pligrandigi sian lingvan arton kaj produktopovon.
Nun plimulto de esperantistoj uzas la interreton kaj jam ekzistas dekoj da retlistoj por kaj per Esperanto. Mia plano estas, kreante retliston, kolekti volontulajn instruistojn kaj lernantojn. Pere de la retlisto lernantoj faros demandojn, kiujn ili renkontos dum praktikado, kaj al kiuj respondos instrusistoj. Plejparto de la aktivado de la metiejo okazos en la reto, sed fojfoje okazos ankaŭ seminarioj kun difinitaj celoj.
Tiu ĉi agado altigos lingvan kapablon de la japana Esperanto-movado kaj faciligos al la japana esperantistaro lingve kontribui al la ekstera mondo, kio povos rezultigi bonfamon de Esperanto en la japana socio.
Samtempe ju pli multe japanoj verkos en Esperanto, des pli efike oni povos deeŭropigi Esperanton. Tio ĉi estos grava kontribuo de la japana esperantistaro al la tutumonda Esperantujo.
Tiel nun mi revas. Samopiniantoj bonvolu skribi al mi.

Sazanko

sazankoAnkaŭ ĉi-vintre ekfloras la sazanko antaŭ mia domo.
Tiu ĉi estas la kvara vintro ekde kiam mi komencis mian blogon. Kaj retrorigardante, ĉiuvintre mi skribis artikoleton pri sazanko kun foto. Do tiu ĉi estas la kvara foto de sazanka floro, kiun mi metas ĉi tie.

sazanko: specio [Camellia sasanqua] el teacoj.

El la Registro de Antikvaj Eventoj

Jen mi prove tradukis la komencajn liniojn de la Registro de Antikvaj Eventoj [古事記/Koĵiki], japana malnova mitologia kaj historia libro eldonita en la jaro 712.

Kiam la Ĉielo kaj la Tero komenciĝis, en la Altĉiela Ebenaĵo estiĝis la dio nomata Amenominakanuŝo, sekvante la dio Takamimusuho, sekvante la dio Kamimusuho. Ĉi tiuj tri dioj estis solkompletaj dioj kaj sin kaŝis.
Poste, kiam la tero estis juna kaj simila al flosanta oleo aŭ drivanta meduzo, el tia kreskaĵo kiel ĝermanta fragmito estiĝis la dio nomata Umaŝiaŝikabihikoĝo, sekvante la dio Amenotokotaĉo. Ankaŭ ĉi tiuj du dioj estis solkompletaj dioj kaj sin kaŝis.
La supraj kvin dioj estis apartaj ĉielaj dioj.
Sekvante estiĝis la dio nomata Kuninotokotaĉo, sekvante la dio Tojokumono. Ankaŭ ĉi tiuj du dioj estis solkompletaj dioj kaj sin kaŝis.
Sekvante estiĝis la dio nomata Uhiĝino, sekvante la diino Suhiĉino. Sekvante estiĝis la dio Cunogujo, sekvante la diino Ikugujo. Sekvante estiĝis la dio Ootonoĝo, sekvante la diino Ootonobo. Sekvante estiĝis la dio Omodaro, sekvante la diino Ajakaŝikono. Sekvante estiĝis la dio Izanago, sekvante la diino Izanamo. La supraj dioj ekde Kuninotokotaĉo ĝis Izanamo estas tiel nomata la sep diaj generacioj.

Oni sciu, ke en Japanio ekzistis kaj ekzistas tre multaj dioj.

Hundo ĵaluzas

Laŭ la esploro (ĉi tie) de bestopsikologo en la Viena Universitato, hundoj kapablas kompreni malegalan traktadon kaj montras ĵaluzan senton. En iu eksperimento li vidigis al unu hundo, ke alia hundo ricevis rekompencon post plenumo de lertaĵo. Poste li igis la unuan hundon plenumi la saman lertaĵon, sed ne donis al ĝi rekompencon. Rezulte de tio la hundo rifuzis plu ripeti la lertaĵon.
Jam estas sciate, ke simioj havas ĵaluzan senton kaj reagas kontraŭ malegala traktado. Tiu ĉi eksperimento montras, ke ne nur simioj sed ankaŭ hundoj havas ĵaluzon. Laŭ alia esploristo, la rezulto sugestas, ke la ĵaluzo povus esti komuna sento inter sociaj bestoj.

Interreta arkivo

Serĉante tra la interreto, mi fojfoje trafas retpaĝojn jam ne ekzistantajn. Hodiaŭ mi serĉis informojn pri iu transforma programo kaj la celita retpaĝo redonis 404-eraron.
Tiam mi rememoris la blogeron de Skribitaj Pensoj (ĉi tie), en kiu Luis Guillermo RESTREPO RIVAS menciis pri la Interreta Arkivo (http://www.archive.org).
Do mi saltis al la TTT-ejo kaj tajpis la adreson de la celita paĝo. Por mia ĝojo la serĉata paĝo estas konservita en la Arkivo kaj mi akiris necesan informon. Dankon al Luis kaj al la Arkivo.

Lito por kato

Mi aĉetis liteton por kato, kiu konsistas el kuseneto kaj pufa ĉirkaŭbarilo. Komence mia amata kato Bii gardeme flaris la liton sed ne kuŝis en ĝi. Poste mi metis en la lito la elektran tapiŝeton, sur kiu li ofte dormas ekde la lasta vintro. Nun finfine li kuŝas kaj dormas en la nova lito. Bonan nokton!

La templo Kijomizu

La templo KijomizoSajĉo [最澄/Saityō] estis eminenta bonzo, kiu fondis la budhisman sekton Tendajismo en la 9a-jarcenta Japanio. Laŭ legendo, survoje de la revenvojaĝo el Ĉinio, li vidis bele brilantan lumon en montaro de Kiuŝuo. Gvidite de fazano, li trovis unu sanktan arbon kovritan per musko sur ĉi tiu monto. Li multe ĝojis kaj skulptis Avalokiteŝvaron el la staranta arbo. En la jaro 806 li konstruis templon tie kaj dediĉis ĝin al Avalokiteŝvaro. Tio ĉi estas la deveno de la templo Kijomizu en Kiuŝuo. (En Japanio troviĝas pli ol 10 samnomaj temploj kun malsamaj devenoj.)

Gipsa masko

maskoVintras hodiaŭ. La temperaturo maksimumis 9,0 celsigradojn je la 10-a horo, kaj poste pli kaj pli malaltiĝis ĝis 5,0 gradoj je la 21-a horo. Laŭ veterprognozo povos neĝi morgaŭ.
Nu, hodiaŭ estis la kursotago por pentrado. Ĉi-foje kursanoj desegnis gipsajn bustojn aŭ maskojn per karbokrajono. Mi elektis iun viran maskon, kies nomo bedaŭrinde mi ne memoras. Mi eksciis, ke estas ja malfacile desegni tiel, kiel mi vidas. Percepti per okuloj kaj bildigi la perceptaĵon estas du malsamaj aferoj.
Mi penis respeguli liphararon kaj barbon faritajn el gipso, sed ne sukcesis.