Akvosfero

Drako estas imagita besto, kiu havas korpon de granda serpento kaj regas akvon. Ĝi estas dieca besto loĝanta en akvo aŭ tero. Ĝi flugas en la ĉielo kaj okazigas tondroŝtormojn.
Japanoj foje kultis drakon kiel dio de akvo kaj oferis por ĝi sanktejojn apud rivero aŭ maro. Ni vidas ĝian figuron ofte en festoj.

Mi trovis jenajn vortojn de William Auld [ŭiljam old] en la antaŭvortoj de “La ĉashundo de la Baskerviloj” (ĉi tie), konata krimromano de Konano Dojlo [Conan Doyle]. La tradukinto asertis en la komenco de la teksto:

Mi neniel pardonpetas pro mia esperantigo de propraj nomoj en tiu ĉi traduko. Min ĉiam ĝenas fremdlingvaj nomoj, ofte por mi neprononceblaj, meze de Esperanta teksto, ĉar ili ĉiam hezitigas la rapidan fluon de mia legado. Ne nur tio, sed la fremdlingvaj nomoj ne akceptas nature adjektivigon aŭ adverbigon, kaj — plej grave — akuzativigon. Ne ekzistas regulo, kiu tekstas: La akuzativo estas deviga, krom en la kazo de propraj nomoj; aŭ: objekto ne ekzistas, kiam temas pri propraj nomoj. Agi tiel estas subtila subfoso de nia lingvo, kaj vidigas mankon de fido pri ĝi entute.

PRAVE kaj BRAVE!
Mi plenkore subtenas la tradukinton. Mi do sekvu lin pri esperantigo de propraj nomoj. Sed tamen mi ege bedaŭras, ke li ne publike montris esperantigon de sia propra nomo.
Ĉu oni scias, en kia esperantigita formo li sin nomis?

Kiam homoj komencis rekte stari kaj marŝi per du piedoj antaŭ milionoj da jaroj, la vertebraro helpis ilin teni sin rekte. Sed ŝarĝoj al la vertebraro, precipe al la lumbaj vertebroj, suferigas homojn. Kelkaj scientistoj asertas, ke la homoj akiris la dupiedecon koste de lumbodoloro.