Mi trovis ankoraŭ unu interesan eseon kun la titolo “Esperanto-Vortaro: Internacieco kaj facileco” verkita de la ĉina esperantisto WEN Jingen [kiel prononci?]. (ĉi tie)
Temas pri la internacieco kaj facileco de Esperanto por neeŭropanoj. En lia teksto mi denove konstatis, ke la reguleco de gramatiko kaj la facila vortofarado per finaĵoj kaj afiksoj estas grava avantaĝo de Esperanto.
Estas notinda lia aserto, ke “la kompilanto de vortaro devas konsideri facile-kompreneblecon por ne-eŭropanoj”. Jes, tiu ideo esence mankis al la redaktintoj de PIV. Nu, kiel pensas la redaktantoj de la Reta Vortaro (ReVo)?