Okcidentaj esperantistoj (= tiuj, kiuj kutimas al okcidentaj poemoj) plej ofte inklinas trakti hajkon per ritmo kaj rimo, kiam ili devas legi aŭ skribi ĝin. Sed mi, japano (= tiu, kiu kutimas al japanaj hajkoj), unue atentas la manieron de aŭtoro per tio, ĉu li/ŝi lerte montras la pecon tranĉitan el la ceteroj (la ĉirkaŭaĵo, la mondo aŭ la universo).