Aŭkcio certe estas unu el amuzaj programeroj de UK. Oni aŭkciis dekojn da malnovaj libroj kaj aliaj raraĵoj. Aŭkciiston plenumis prof. Humphrey Tonkin [Hamfri Tonkin], iama prezidanto de UEA. Lia parol-arto estis ja belega. Fojfoje okazis rideksplodoj en la salono.
Hodiaŭaj interesaj temoj estis tri. Unue estis prelego de s-ro KIMURA Goro Christoph [KIMURA Goroo Kristof] en la kadro de IKU. La titolo estis “Ĉu malplimultaj lingvoj estas ekonomiaj malvenkintoj?”. Temis pri tio, kio estas esenca en analogio inter mono kaj lingvo.
Due estis seminario de E@I (Esperanto ĉe Interreto). Estis ja bona okazo, ke mi povis rekte aŭskulti parolojn de la organizantoj. Ili estas vere iniciatemaj kaj certe ilia agado estas subteninda.
Trie estis prezentado de la Akademio de Esperanto. Mi eksciis, ke inter akademianoj ekzistas diversaj malsamaj opinioj pri lingvaj detalaĵoj (estas ja nature). Oni donis diversajn komentojn pri tio, ĉu oni devas unuecigi interpunkcion de Esperanto, kaj kiamaniere.
Unu strofo el mia serio titolita Finu la strofojn! temas pri mono, alia pri telefonoj kaj akcesorajxo estas la tria:
2.
Acxeteblas multaj tipoj,
vokas per gxi la amikoj.
Se funkcias gxi sen drato,
vi kunportas gxin, sur strato,
havas lokon en manplato,
vibre, au nur per sonoj,
signas vokon de personoj.
Ili estas …
3.
La rondformaj estas eroj,
la pli grandaj jam paperoj.
Falsa estas la rekono,
ke gxi estas mem la bono,
gxenerale uzas homo,
je ricevo kaj je dono,
mankas al vi gxi, la …
Mankas al ’gi la rekono,
ne estas ‘gi telefono.
Ne funkcias ‘gi per plako,
ja ni havas ‘gin en kapo.
Tamen portas ‘gi mesa’gojn,
espereble anka’u sa’gojn.
Ke aperu ‘gi belsone,
nun atentas mi persone.
Por parigi kun la mono;
same estas en ‘gi bono,
ju pli uzas ’gin la homo,
des pli kreskas la valoro.
El la mensoj pensojn peras,
sur papero ‘gi aperas.
Sonu gaje nia kanto,
vivu lingvo Esperanto!
gxustigo de mia nomo